Ὑπάρχουν οἱ ἐξῆςμέθοδοι:
I. Οἱ ἁπλὲς ἀκτινογραφίες: Ἔχουν τὸ μειονέκτημα ὅτι θὰ δείξουν ὀστεοπόρωση ὅταν ἡ νόσος εὑρίσκεται σὲ προχωρημένο στάδιο. Δὲν πρέπει ὅμως ν’ ἀγνοεῖται καὶ ἡ δόση τῆς ἀκτινοβολίας, ἰδία ὅταν διενεργοῦνται στὴν σπονδυλικὴ στήλη (εἰκ 1η ΑΡ ἐπάνω).
- Κεντρικὴ μέτρηση μὲ DEXA(Dual energy X–ray absorptiometry):. Εἶναι ἡ περισσότερο διαδεδομένη καὶ πλέον ἀαξιόπιστος. Χρησιμοποιεῖ ἀκτῖνες Χ χαμηλῆς ἐνέργειας. Μ’ αὐτὴν διενεργοῦνται οἱ ἐξετάσεις στὴν ὀσφυικὴ μοῖρα τῆς σπονδυλικῆς στήλης ἢ στὸ ἰσχίο. Νὰ ληφθεῖ ὑπ’ ὄψιν ὅμως, ὅτι διὰ τὶς ἡλικίες ἄνω τῶν 60 ἡ μέτρηση στὴν περιοχή ὀσφυικῆς μοίρας τῆς σπονδυλικῆς στήλης μπορεῖ νὰ δώσει ψευδῶς ἀρνητικὰ ἀποτελέσματα ἐξ αἰτίας τῶν ἐκφυλιστικῶν ἀλλοιώσεων τῆς σπονδυλικῆς στήλης (εἰκ. 2ηΔΕ ἐπάνω).
Ἡ ἐπιλογὴ τῶν θέσεων αὐτῶν τοῦ σκελετοῦ γίνεται, διότι αὐτὰ τὰ ὀστᾶ εἶναι περισσότερο ἐπιρρεπῆ σὲ ὀστεοπορωτικὰ κατάγματα καὶ ἐπὶ πλέον ἀπαιτοῦν μακροχρόνια ἀνάρρωση, ἀλλὰ μπορεῖ νὰ ὁδηγήσουν σὲ ἀπώλεια τῆς αὐτονομίας ἢ καὶ θάνατο. Ἕνας ἀκόμη λόγος εἶναι ὅτι μποροῦν, μὲ τὴν βοήθεια δεικτῶν νὰ ἐκτιμήσουν τὸν κίνδυνο μελλοντικῶν καταγμάτων σὲ ἄλλα ὀστᾶ. Μειονέκτημα εἶναι ὅτι τὰ μηχανήματα τῆς μεθόδου DEXA δὲν μποροῦν νὰ δεχθοῦν πρὸς μέτρηση ἀσθενεῖς μὲ σωματικὸ βάρος ἄνω τῶν 130 Kgr. Γιὰ τοὺς τελευταίους ἡ λύση βρίσκεται στὴν κατωτέρω περιγραφόμενη ὁμάδα μετρήσεων.
III. Περιφερικὲς μετρήσεις. Τέτοιες μέθοδοι είναι :
α) pDEXA (peripheral DEXA). Διενεργεῖται στὰ δάκτυλα, καρπό, ἀντιβράχιο, βραχίονα, πτέρνα
β) QUS (quantitative ultrasound ἢ ποσοτικοποιημένο ὑπερηχογράφημα). Διενεργεῖται στὴν πτέρνα καὶ στὰ δάκτυλα (εἰκ. 3).
γ) pQCT (peripheral quantitative computed tomography ἢ περιφερικὴ ποσοτικοποιημένη ἀξονικὴ τομογραφία). Διενεργεῖται στὰ ὀστᾶ τῶν ἄνω καὶ κάτω ἄκρων (εἰκ. 4).
Οἱ μετρήσεις σὲ περιφερικὰ ὀστᾶ ἔχουν τὸ μειονέκτημα τῆς ἀκρίβειας τῶν μετρήσεων, μποροῦν ὅμως νὰ χρησιμοποιηθοῦν ὡς ἔνδειξη γιὰ περαιτέρω ἔλεγχο. Ἐπιπλέον ἡ pQCT (ἀξονικὴ τομογραφία) ἔχει τὸ μειονέκτημα τῆς ὑψηλῆς δόσεως ἀκτινοβολίας καὶ τὸ κόστος.
