Ἐκεῖνο τὸ βράδυ ὁ Καθηγητὴς Φυσικῆς τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Würzburg, Wilhelm Conrad Röntgen (εἰκ. 1), ἐργαζόμενος ἀργὰ στὸ ἐργαστήριο (εἰκ. 4) εἶχε θέσει σὲ λειτουργία τὸν σχεδὸν ἀερόκενο σωλῆνα τῶν καθοδικῶν ἀκτίνων, ἐφαρμόζοντας ὑψηλὴ τάση, ἀφοῦ προηγουμένως τὸν εἶχε σκεπάσει μὲ μαῦρο χαρτόνι, ἔτσι ὧστε νὰ βεβαιωθεῖ, ὅτι ὁ φθορισμός τῆς οὐσίας ποὺ εἶχε βάλει στὴν ἄνοδο, δὲν ὀφείλεται στὸ διάχυτο μέσα στὸ δωμάτιο φῶς, ἀλλὰ στὴν δέσμη τῶν καθοδικῶν ἀκτίνων. Ἦταν σχεδὸν βέβαιος γιὰ τὴν ὀρθότητα τῆς ὑπόθεσής του, ἀλλὰ ἡ ἔκπληξη ἦρθε ἀπὸ ἀλλοῦ. Ἕνα πέτασμα ποὺ βρισκόταν σὲ κάποια ἀπόσταση ἀπὸ τὸν σωλῆνα φθόριζε, χωρὶς νὰ ὑπάρχει λόγος.Τὸ πέτασμα ἦταν ἕνα φῦλλο χαρτιοῦ καλυμμένο μὲ κυανιοῦχα ἅλατα βαρίου καὶ λευκοχρύσου, τὰ ὁποῖα σκόπευε νὰ χρησιμοποιήσει κατὰ τὴν ἔρευνα. Θέτει τὸν καθοδικὸ σωλῆνα ἐκτὸς λειτουργίας καὶ διαπιστώνει, ὅτι τὸ πέτασμα δὲν φθορίζει πιά, μόλις ὅμως τὸν ξαναβάζει νὰ λειτουργεῖ, ἀκόμα καὶ σὲ σκοτάδι, τὸ πέτασμα μὲ τὰ ἅλατα φθορίζει. Καὶ τὸ ἀκόμα πιὸ ἐντυπωσιακὸ εἶναι, ὅτι ἐπιμένει νὰ φθορίζει ἀκόμη κι ἄν ἀνάμεσα σ’ αὐτὸ καὶ στὸν σωλῆνα παρεμβάλλει ἀδιαφανῆ ἀντικείμενα,
Μετὰ ἀπὸ 1,5 μῆνα, στὶς 22.12.1895, ὁ Καθηγητὴς Wilhelm Conrad Röntgen κατάφερε ν’ ἀπεικονίσει τὸ χέρι τῆς συζύγου του Anna Bertha Ludwig (εἰκ.2,3).
Ἦταν ἐκεῖνο τὸ βράδυ τῆς 22ας Δεκεμβρίου 1895, ὅταν ἡ κυρία Röntgen βλέποντας τὸν σκελετὸ τοῦ χεριοῦ της νὰ φθορίζει, καὶ μάλιστα τὴν βέρα της γύρω ἀπὸ τὸν παράμεσο δάχτυλο τοῦ ἀριστεροῦ της χεριοῦ, ἀναφώνησε τρομαγμένη: “Ἔχω δεῖ τὸν θάνατό μου!”
